Carrière verloop
Op 16 juni 1975 zag Brigt het levenslicht in Bergen, Noorwegen.
Hij is zoon van een Noorse vader en een Nederlandse moeder en heeft tot zijn 5e jaar in Noorwegen gewoond.
In december 1980 verhuisde hij met zijn ouders en broertje naar Nederland.
In oktober 1986 stond hij, gemotiveerd door de gouden plak die hij behaalde bij een schoolkampioenschap, aan de startstreep in Haarlem.
Het was een bijzondere ervaring, omdat de wedstrijden, waar hij, afgezien van schoolschaatswedstrijden, tot dan toe aan had deelgenomen, voetbalwedstrijden waren. En ja, dat doe je samen met 10 anderen. Maar met schaatsen ben je helemaal op jezelf aangewezen en dan kun je je niet verschuilen.
Dat is het mooie van schaatsen.
Na een aantal jaren bij de IJsclub Haarlem getraind te zijn door achtereenvolgens Harry Prenen, Reitse Woudsma en Bart Schouten, werd hij als 1e jaars B-junior in 1991 opgenomen in de baanselectie van de ijsbaan Haarlem.
Daar kwam hij zijn oude trainer Reitse Woudsma voor de tweede maal tegen.
Onder zijn leiding werd hij één jaar later negende op zijn eerste NK-junioren (B). Met een 5e plaats op de afsluitende 3 km, was toen al duidelijk dat Brigt's talent lag op de langere afstanden.
Weer één jaar later staat Brigt aan de start van het NK-junioren A. Met Herman Nota als nieuwe junioren baanselectie-trainer, gaat hij voor nieuwe kansen.
Het wordt dat jaar een 11e plaats in het eindklassement. Daarmee loopt hij dan net een plek in Jong-Oranje mis.
Het is het seizoen 1993-1994. In Lillehammer worden de Olympische Spelen gehouden. Brigt rijdt in Groningen zijn laatste NK-junioren. Hij wordt 4e en is daarmee reserve voor het WK in Berlijn. Geen van de aangewezen Nederlanders valt echter uit.
Na dat seizoen besluit het Gewest Noord-Holland/Utrecht om een gewestelijke selectie op te zetten voor veelbelovende jonge schaatsers. Na 6 weken met de nieuwe trainer te hebben gewerkt (Gerard Kemkers) moet het Gewest op zoek naar een nieuwe trainer voor de groep die o.a. bestaat uit Jochem Uytdehaage, Marja Vis, Bjarne Rykkje en Brigt.
Dat wordt Eddy Verheijen.
Onder zijn leiding rijdt Brigt zijn eerste NK Afstanden en NK Allround bij de senioren.
Een jaar later is hij weer van de partij bij het NK Afstanden en het NK Allround. Wegens ziekte gaat het NK Allround de mist in.
Dat seizoen rijdt hij ook een jeugdinterland voor Nederland in Hamar. Het is daar, dat de interesse vanuit Noorwegen gewekt wordt voor de jonge stayer en er volgt een uitnodiging van de Noorse ijsclub "Hardanger" om het volgend seizoen in Noorse dienst te rijden.
Met een kleine niveauverbetering op de langere afstanden zou hij een serieuze kandidaat kunnen zijn voor een plek in de Noorse World Cup ploeg.
Het schaatsjaar 1996-1997 is net begonnen en Brigt rijdt elke wedstrijd wel een PR. Het lijkt alsof de doelstelling: World Cups rijden, gehaald kan worden. Maar alles hangt af van de selectiewedstrijd begin november in zijn geboorteplaats Bergen.
Door pech achtervolgd, is hij niet in staat zich daar te plaatsen voor de eerste 2 World Cups die maand, maar hij krijgt alsnog de kans om in Hamar zijn debuut te maken op de derde World Cup wedstrijd dat seizoen. Daar verpulvert hij zijn PR's op zowel de 5 km als de 10 km, en rijdt zich met die resultaten meteen de A-groep in.
De wedstrijd daaropvolgend is zijn eerste Noors Kampioenschap Allround, wat weer in Bergen verreden wordt onder prachtige omstandigheden. Het lijkt allemaal niet op te kunnen, want Brigt is tot en met de 10 km in de race om kampioen te worden. Uiteindelijk scheelt het niet veel, maar met zijn tweede plaats in het eindklassement (en drie maal een tweede plaats op de drie langste afstanden) schudt hij zijn Noorse collega's flink wakker.
Het resultaat: een plek op het EK 1997 in Heerenveen.
Dat wordt het absolute hoogtepunt van het seizoen. Hij wordt zevende op de 5 km in alweer een PR, echter niet voldoende om de afsluitende 10 km te mogen rijden. Niettemin een goed debuut (tijdens dat toernooi 3 PR's: de 500, 5000 en 1500 m) en weer een ervaring rijker.
Als de World Cup finale in Inzell zich aandient, loopt het seizoen tegen het einde. Door pech start Brigt de 5 km in de B-groep, maar wint deze (in weer een nieuw PR) en wordt die dag met zijn tijd 3e in totaal.
Dan breekt het Olympisch seizoen 1997-1998 aan.
Brigt rijdt zich regelmatig bij de beste acht in de Wereldbeker en lijkt op weg naar een plek op de 5 en 10 km in Nagano. Daarmee voldoet hij volledig aan de eisen van het Noors Olympisch Comité voor plaatsing voor de Spelen. De bondscoach echter, besluit hem als reserve mee te nemen op die afstanden.
In het vliegtuig op weg naar Tokio krijgt hij dat pas te horen.
Ook hoort hij dan dat hij de 1500 m "mag" rijden en wordt daar 29e.
Zeer teleurgesteld rijdt hij daarna nog wel op het WK Afstanden de 5 km en eindigt als 10e.
Als het schaatsjaar net is afgelopen krijgt Brigt een uitnodiging van Leen Pfrommer om in de commerciële ploeg Unit 4 te komen rijden.
Hij weet Brigt in het volgende seizoen (1998-1999) tot grote hoogten te stuwen en bij de eerste de beste World Cup wedstrijd is het raak: gedeelde winst met Gianni Romme op de 5 km in Hamar. Andere resultaten dat jaar: 3e op 10 km van het EK in Heerenveen en een 6e plek op de 10 km van het WK Afstanden.
In de zomer van 1999 haalt Brigt zijn diploma HTS Weg- en Waterbouwkunde in Haarlem.
Diezelfde zomer besluit hij voor Nederland te gaan schaatsen. De beslissing komt voort uit het feit, dat hij geen energie meer wil verliezen in het heen en weer reizen tussen Noorwegen en Nederland en op dat moment is zijn niveau goed genoeg om mee te kunnen doen om de internationale plaatsen in Nederland.
Pas laat in de zomer kan Brigt zich aansluiten bij zijn nieuwe ploeg; de kernploeg van Gerard Kemkers. Hij mist bijna een heel zomerseizoen, waardoor zijn eerste jaar in Nederland in de soep loopt.
Hij plaatst, zich teleurstellend genoeg, voor geen enkele internationale wedstrijd.
Ook de jaren erna komen de grote resultaten niet; na de tijd Kemkers volgt de tijd (kernploeg) Ingrid Paul en hoewel hij wel enige World Cup wedstrijden rijdt, weet hij niet te overtuigen.
Na 3 jaar kernploeg volgt een kwakkeljaar, waarin hij de zomermaanden traint in Salt Lake City. Een prachtige ervaring, maar het wordt er allemaal niet beter van. Een liesblessure doet de rest en de resultaten aan het einde van de winter zijn dus niet om over naar huis te schrijven.
Dan besluit Brigt dat het anders moet. In 2003 gaat hij zijn eigen trainingsprogramma schrijven. Het eerste jaar beschouwt hij als een leerjaar. De resultaten zijn hoopgevend.
Eén jaar later, het seizoen 2004 - 2005, begint hij vruchten te plukken van zijn aanpak. Het seizoen start met de NK Afstanden. Resultaten: 6e op de 5 km en 3e op de 10 km.
Vervolgens verbetert hij al zijn Europese toptijden en rijdt weer PR's op de 10 km in Heerenveen op de momenten, dat het moet: de World Cups.
Ook verdient hij een nominatie voor de Olympische Spelen van Turijn op diezelfde afstand.
Brigt is weer terug bij de top 8 van de wereld op de langste stayerafstand; maar deze keer bereikt hij dit niveau op eigen kracht.
Hij is op de goede weg.